Poging twee, of is het drie of vier?
Geen idee... Deze keer voelt het anders. Of ben ik mezelf iets aan het wijsmaken?
Vandaag zijn we dag 28 zonder sigaretten.
Momenteel ben ik 39 jaar en ik rook al 25 jaar, met één onderbreking van negen maanden en 2 weken.
De afgelopen weken waren een hel. De meeste mensen rondom mij vinden dat gek als ik dat zeg. Zelfs rokers of ex-rokers vinden het een zware uitspraak.
Ik was een roker die binnen de vijf minuten buiten stond na het ontwaken.
Een roker die elke reden goed genoeg vond om er eentje op te steken: verdriet, stress, onzekerheid, nuchter, dronken, blij, boos — noem maar op.
En terwijl ik het woordje “was” typ, voel ik me raar, want ik ben nog niet helemaal overtuigd dat ik een ex-roker ben.
Ergens hoop ik van wel maar mis ik het roken nog steeds.
Ik heb ook geen spijt van die 25 jaar roken. Ook niet van het geld.
Nee, ik heb er zeker van genoten. Ik heb er mijn troost uit gehaald — of was het denkbeeldige troost?
Er zijn momenten geweest dat ik de combinatie alcohol en sigaretten hemels vond.
Dat ik bijna in extase was van de samensmelting van die twee smaken.
Waarom ik dan wel stop?
Ik vind dat je heel lelijk oud wordt van sigaretten.
Ik vind het belangrijk hoe ik eruitzie — verzorging en uiterlijk staan bij mij heel hoog, dat geef ik gerust toe.
Het schrikt me af om gerimpeld en dof oud te worden.
In februari 2026 word ik veertig, en de sporen van het roken werden zichtbaar in mijn gezicht, huid en tanden.
Nu ik een maandje rookvrij ben, zie ik in de spiegel dat ik er beter en gezonder uitzie.
Maar ik ben er nog niet.
Alcohol en sigaretten horen in mijn hoofd nog samen.
Zaterdag 1 november 2025 had ik, na vier weken nuchterheid, voor het eerst weer bier gedronken.
Dat heeft me angst, twee zakken chips en een stokje zoethout gekost.
Mijn vriendin ging regelmatig naar buiten om te roken, en telkens wanneer ze terug naar binnen kwam, vond ik het zo heerlijk ruiken...
Dat vind ik nog steeds — het ruikt zo heerlijk.
Ben ik aan het uitstellen? Of ben ik echt gestopt?
De meeste valkuilen heb ik nu doorstaan zonder te roken.
Maar we zijn nog maar net begonnen...
Vandaag zijn we 15 november 2025.
Buiten is het guur, donker en nat.
Afgelopen week heb ik meer aan een sigaret gedacht dan een tijdje daarvoor.
De donkere dagen...
Deze bewuste donkere dagen hebben een dopamine shot nodig. Een staaltje geluk.
Tuurlijk krijg ik deze niet uit een sigaret, maar dat denken mijn hersenen wel. Dat heb ik ze 25 jaar lang wijsgemaakt.
Ik vertrouw mezelf niet deze dagen...
Ik mag op sommige momenten niet onbewaakt zijn.